Chyba go nie lubiłem ;). Czyli Wierszokleta vol. 2

Nie gniewasz się?

Tym razem czekają was dwa wiersze. Łączy je pewien znaczący, wspólny bohater ;). Miłej lektury!

1.

Ogromne pole pokryte trawą

I tylko dwa wzgórza po przeciwnych jego stronach

Pomiędzy nimi żadnych zwierząt już nie ma

Wszystkie, zwietrzywszy niebezpieczeństwo,

Dawno w pobliskim lesie się skryły

Nagle dwie wrony z południa nadleciały nad pole

I mówi jedna do drugiej:

"Kraaa, popatrz, cóż tam w dole na polu stoi?"

A druga na to:

"Kraaa, to chyba ludzie, tłoczą się jak mrówki wokół mrowiska,

Szukając części do swego domu, pracując ciężko,

Bez chwili wytchnienia"

Jednak tłum nie zebrał się w tym szlachetnym celu

Ich domy daleko w tyle zostały

Oni dnia dzisiejszego morze krwi rozleją

W nawóz dla traw wielu się zmieni

W obronie swych domów jedni stanęli

Drugich skusiła obfitość tej ziemi

A ty dlaczego widząc to wszystko nic znów nie robisz?

Jesteś jak człowiek który rozkopał mrowisko

I z uśmiechem na ustach na tragedię mrówek spogląda

Powiedz mi zatem panie mój drogi

Dobrze się bawisz?

2.

Czasem gdy noc słońce skrywa,

A pozbawione sensu myśli walczą o byt w mojej głowie,

Słyszę odgłos twych kroków.

Chciałbym móc cię powstrzymać,

Zamknąć oczy, uciec.

Jednak ty wciąż mnie wołasz,

Skamląc jak ranne zwierzę, Błagając o litość.

Ty, który miłosiernym zwać się kazałeś.